20071228

Enlace para documentar sobre o lugarde Vilabuide, na parroquia ferrolá de Doniños

Plataforma Ártabra 21: Denuncias veciñais e políticas pola ...

A explotación dunhas canteiras na zona de Vilabuide, na parroquia ferrolá de Valón, ocasionou críticas veciñais e tamén de agrupacións políticas, ...

Concello de Ferrol

Urbanismo ordea clausurar unha canteira ilegal en Vilabuide tras as ... a ordear a clausura dunha canteira ilegal en Vilabuide, na parroquia de Valón, ...

Concello de Ferrol

El Ayuntamiento paraliza los trabajos de tala de árboles en las inmediaciones del castro de Vilabuide. Martes, 23 de outubro de 2007 ...

Noticias

Ayer, el castro de Vilabuide fue objeto de una agresión en una intervención de tala de árboles. El grupo de arqueología da Terra de Trasancos presentó ...

EL PREGON MINERO –Europa

Formato do ficheiro: PDF/
Urbanismo paraliza la extracción de áridos de la cantera de Vilabuide ..... las obras de extracción de áridos en la cantera de Vilabuide que se venían ...

El Correo Gallego - Diario de la Capital de Galicia

El Ayuntamiento de Ferrol clausurará una cantera ilegal en Vilabuide, en la parroquia de Valón, que no contaba con las pertinentes licencias y realizaba ...

Concello de Ferrol

Valón, Vilabuide y Brión. El último paquete de los proyectos de mantenimiento que se van a ejecutar supondrá una inversión de 25.922,53€ . ...

Diario de Ferrol

La Fiscalía del TSXG denuncia daños en el castro de Vilabuide El fiscal del Tribunal Superior de Xustiza de Galicia (TSXG) Antonio Roma Valdés remitió una ...

Resolución do 4 de abril de 2000, da Delegación Provincial da ...

Denominación: RBT Vilabuide-Valón. Situación: Ferrol. Características técnicas: liña eléctrica aérea de baixa tensión, a 380/220 V, sobre apoios de formigón ...

Resolución de 4 de abril de 2000, de la Delegación Provincial de A ...

Título: RBT Vilabuide-Valón. Situación: Ferrol. Características técnicas: línea eléctrica aérea de baja tensión, a 380/220 V, sobre apoyos de hormigón y con ...

Plataforma Ártabra 21

Plataforma Ártabra 21: Denuncias veci ais e pol ticas pola explotaci n dunhas canteiras nunha zona de protecci n ambiental en Vilabuide, na parroquia ...

La Fiscalía denuncia a un empresario por dañar un castro en Ferrol ...

... SL, Ricardo Febril, por dañar varios muros del Castro de Vilabuide, en la parroquia ferrolana de Doniños, durante una tala de árboles en el recinto.

Plan Nacional sobre Drogas - Noticias de prensa - Abril 2002: 2ª ...

El lugar se encuentra entre Balón y Brión, en una zona forestal conocida como Vilabuide. Se supone que se trata de un escondrijo o zulo destinado a guardar ...

Xornal de Galicia news noticias y actualidad de Galiza www ...

El Ayuntamiento de Ferrol ordenó la paralización cautelar de los trabajos de tala de árboles que se realizaban en los montes de Pereiro-Vilabuide en la zona ...

La Opinión de A Coruña - Técnicos municipales localizan 16 ...

... de un mapa de vertederos incontrolados de la zona rural, que ha permitido localizar hasta 16 depósitos en Vilabuide, San Pedro de Leixa, Mougá, ...

Xeración Web

... o seu departamento vén de ordenar a clausura da canteira ilegal de Vilabuide, na parroquia de Valón, despois de recibir a denuncia dos veciños da zona. ...

El Ferrol

Castro de Vilabuide : se encuentra localizado en la parroquia de San Román .... De los castros de Lobadiz y Vilabuide. El castro mide : norte-sur 71 metros ...

CAMINO DE PIEDRA: Lista de Castros de Galicia

Castro de Vilabuide Castro de Vilasanche Castro de Tralocastro Castro de Santa Marina Fene Castros de Orra (Sillobre) Castro das Pías (Fene) ...

Zona Rural destina 84.500 euros para reparar vías en diez parroquias

San Cristovo, Cariño, Valón, Vilabuide y Brión. Es el segundo gran paquete de actuaciones para este año. Además, Zona Rural ha adjudicado ya a Hijos de ...

CAPÍTULO II. Regulación dos núcleos de poboación Art. 58 ...

Formato do ficheiro: PDF/
VILABUIDE. PARROQUIA DE ESMELLE. BUIDE-CURTIÑAS. CASTIÑEIRA-MÍGUEZ-CHÁ DA MARIÑA-CRUCEIRO. CURRÁS-PONTIXAS-RIOXUNTO-ESMELLE. IGREXARIO. LODEIRO ...

Noticias de La Coruña (A Coruña) extraídas de la prensa diaria de ...

O Concello paraliza os traballos de tala de árbores nas inmediación do Castro de Vilabuide noticiasgalicia.com, Ferrol (Mie, 24 de Octubre de 2007) [Esta ...

Los vertederos siguen incontrolados

Pero aún quedan algunos, como el de la carretera de Vilabuide, que estos días luce humeante. El empresario José Rilo reconoció ayer que deposita allí los ...

Concello de Ferrol

Martes, 23 de outubro de 2007 O Concello paraliza os traballos de tala de árbores nas inmediación do Castro de Vilabuide ...

La Opinión de A Coruña

El Ayuntamiento cerrará una cantera ilegal en Vilabuide · Barcia gestionará una reunión entre los vecinos e Industria ...

Concello de Ferrol

O Concello paraliza os traballos de tala de árbores nas inmediación do Castro de Vilabuide. máis ». NOVIDADES NA WEB. Venres, 19 de outubro de 2007 ...

El Correo Gallego - Diario de la Capital de Galicia

El Ayuntamiento de Ferrol ordena clausurar una cantera ilegal en Vilabuide por carecer de licencias. 16.45h. Al menos 24 muertos y 69 de heridos en un ...

Para internet

13/06/07, Denuncian a explotación de canteiras nunha zona de protección ambiental (Vilabuide- Valón-Ferrol), Diario de Ferrol ...

EDICTO - Boletín Nº 48. Miércoles, 28 de febrero de 2001 - FERROL ...

FERROL: Documento de revisión e adaptación do Plano xeral de ordenación municipal.
________________

20071220

Texto integro das Alegacións á instalación dunha planta de biodiesel no Porto Exterior de Ferrol

AO ALCALDE-PRESIDENTE DO CONCELLO DE FERROL


VÍCTOR LEDO SUÁREZ, Coordinador local de Esquerda Unida-IU de Ferrol, con DNI *, e enderezo a efectos de notificacións R/ Sol 124 entrechán esq. de Ferrol, ante vostede comparece e EXPÓN:

Que estando aberto o trámite de alegacións ao outorgamento de licencia de obras e de apertura ao Proxecto de Construcción dunha Planta de Producción de Biodiesel que ten como promotora á Empresa Infinita Renovables S.A., en tempo e forma, presenta as seguintes

ALEGACIÓNS

PRIMEIRA.- A industria en cuestión está incluida dentro das actividades reguladas no Decreto 2414/1961, de 30 de novembro (RAMINP). Polo tanto, debe cumprir as distancias mínimas que o dito regulamento establece en relación cos núcleos habitados máis próximas (Cariño, O Pieiro, Liñares, Espiño) non encontrándose no expediente xustificación algunha en relación para eximir do cumprimento da normativa.

O procedimento para a tramitación das licencias de apertura reguladas nos arts. 29 e ss. do RAMINP taxativos a tramitación debe realizarse cun período de información pública por 10 días, quen subscribe non ten documentación para acreditar que isto se realizara, polo que solicita, no caso de non terse realizado, a nulidade de procedimento. Esta información pública debe realizarse de xeito persoal aos veciños do emprazamento, consonte co art. 30.2 a) do RAMINP, e do que si en constancia é que esta información persoal non se realizou motivo mais que suficiente para declarar nulo ou anulable o procedimento.

O apartado d) do mesmo precepto indica que os técnicos municipais deben informar sobre a posibilidade da creaciónde efectos aditivos pola presencia de actividades análogas nas proximidades. No caso que nos ocupa non só existe unha empresa cunha actividade análoga senón que ten a mesma actividade. Pero, curiosamente e en términos de recurso, o técnico municipal no formulario para actividades, molestas, insalubres, nocivas e perigosas de data 23 de novembro de 2007 deixa en branco este apartado. Cando é obvio a presenza dunha instalación adicada á mesma actividade. Non pode pasarse por alto, ou deixar en branco, unha obriga legal deixando sen informar algo ao que por Lei temos dereito a coñecer os veciños e veciñas de Ferrol. Polo tanto, o procedimento debe ser declarado nulo ou anulable.

SEGUNDA.- Segundo a normativa ambiental existente, se vista como se vista, a Instalación que nos ocupa debe pasar polo control ambiental previo. Que en termos xurídicos non é outra cousa que o Procedimento de Avaliación Ambiental. Non se entende, en termos de recurso, como unha Planta que vai producir 300.000 Tn ao ano de combustible se lle exime da presentación do estudio ambiental e da conseguinte avaliación.

TERCEIRA.- A localización da Empresa non parece a máis axeitada nin por razóns ecolóxicas nin económicas. Respecto das primeiras porque atoparíase nas proximidades do LIC Costa Ártabra e xa que se lle exime do control ambiental e non se informa como legalmente procede deberíase aplicar o recoñecido principio do dereito ambiental de cautela.

En canto as segundas está claro que instalar unha industria desta natureza ocupará un espazo considerable dun dos futuros motores do noso Concello, o Porto Exterior. Dita infraestructura está pensada para o atraque e desembarco de cargas non como Polígono Industrial. Esta industria debería estar instalada nunha zona industrial e non nun Porto, o permitir instalar este tipo de industrias en solo público portuario non estamos velando polo interese xeral senón polos intereses económicos da propia empresa, xa que aforraría a consturción dun oleoducto, como así manifestou o Director Xeral de Infinita Renovables aos medios de comunicación o pasado 3 de novembro.

Polo exposto,

SOLICITO: Que teña por presentado este escrito, por formuladas as alegacións nel contidas, e proceda a declarar nulo ou anulable, consonte as mesmas, a licencia aquí recorrida.

Ferrrol, a 19 de decembro de 2007


Asdo. Víctor Ledo Suárez
______________

Información relacionada no Blog da PA21:

Alegacións á instalación dunha planta de biodiesel no porto exterior de Ferrol e enlaces para documentación e lexislación
______________

20071214

Informe Sobre a Situación do Barrio do Inferniño, Decembro 2007

Informe Sobre a Situación do Barrio do Inferniño, Decembro 2007

En cumprimento dos compromisos adquiridos con veciños e veciñas nas distintas Asembleas de Socios e de Barrio celebradas durante estes anos, a Xunta Directiva da Asociación veciñal “O Rosario – Inferniño” realizou este informe que, sen animo de exahustividade, pretende reflectir cal e a situación actual do barrio en relación coa atención que calquera cidadán demanda da súa Administración.

O obxectivo deste informe non e facer unha crítica gratuíta, todo o contrario, preténdese encher de contido o traballo que, entendemos, debe desenvolver calquera asociación veciñal, servir de conexión entre a veciñanza e os poderes públicos, trasladándolle aos últimos as necesidades e inquedanzas dos primeiros e, levándolles a estes as propostas e solucións expostas polos segundos.

Dende esta perspectiva, nunha primeira aproximación, apreciamos unha grave situación de abandono institucional en distintos aspectos do barrio, abandono que consideramos aínda máis grave, se cabe, ao descubrir que para solucionar moitos dos problemas que padecemos non e necesario investimento algún, o simple cumprimento das obrigas de control da administración, vixiando e esixindo o respecto pola legalidade, abondarían para solucionalos.

Neste informe facemos un agrupamento das nosas demandas mais importantes, xa tantas veces repetidas, en catro apartados: URBNISMO, ESPAZOS VERDES E DE LECER, MANTEMENTO E CONTROL E ESPAZOS CULTURAIS E DEPORTIVOS.


1.URBANISMO

Na década dos anos 40, ao norte da estrada de Castela, comezou a trazarse en Ferrol un novo barrio que os técnicos municipais denominaron “Ensanche Zona A”, e ao que a linguaxe popular chamou “Inferniño”. Un crecemento desordenado protagonizado pola iniciativa privada caracterizou o novo barrio, os constructores edificaban nas parcelas dispoñibles e, logo, os veciños debían dirixirse ao concello para solicitar os servizos (o pavimentado, alumado público, traída de auga, etc...), a única infraestructura pública do barrio era un novo estadio de fútbol. Case 70 anos despois e xa no século XXI, a veciñanza deste barrio continúa pagando o desastroso “urbanismo” levado a cabo neses anos. Un barrio desordenado, excesivamente edificado e poboado e con escasísimas zonas verdes e servizos.

En decembro do ano 2000 o Concello pleno de Ferrol aprobou o vixente Plan Xeral de Ordenación Municipal, instrumento urbanístico de ordenación integral do territorio, sendo un dos seus obxectivos mellora-los servizos públicos, as infraestructuras, as dotacións, os equipamentos e a urbanización, dende esta Asociación esiximos aos responsables políticos que garantan o escrupuloso cumprimento do citado Plan Xeral, especialmente nas parcelas aínda sen urbanizar como son o Palco das Ánimas e o Río do Tronco, así como nas construccións que se realizan sobre solares ou edificios vellos que se derruban.

Outro dos problemas que preocupa á veciñanza neste ámbito consideramos que é o chamado “feismo urbanístico”especialmente respecto daquelas parcelas ou solares sen edificar que convértense en vertedoiros de lixo ou autenticas “selvas urbanas” niño de toda bichería posible.
A continuación acompañamos unha serie de imaxes que ilustran o exposto :

Vista aérea das parcelas sen urbanizar no barrio (Palco das Ánimas e Río do Tronco)


Vista aérea do chamado Palco das Ánimas (PXOM PU 14 e PU19) e a proposta elaborada por esta Asociación para este espazo


Vista aérea do chamado Río do Tronco (no PXOM AEI 26 Avenida da Paz)


2.ESPAZOS VERDES E DE LECER

Como xa quedou exposto, a falta de planificación nos tempos do desenvolvemento do barrio provocou a especulación cos espazos, deixándonos sen zonas verdes para o lecer, resultando que hoxe case que exclusivamente dispomos da Praza do Inferniño como lugar para divertimento e repouso dos nenos e nenas, xoves e maiores deste barrio e de barrios limítrofes que padecen unha situación semellante.

Como se pode entender a afluencia de usuarios cara esta xa emblemática Praza do barrio é enorme e, a pesar dos case 10.000 m de solo que dispón (entre zona verde e deportiva) prodúcese unha constante masificación de xente de todas as idades que impide un goce pleno da mesma. Dende esta Asociación pensamos que aínda que este feito poda responder a diversas causas, a mais importante, sen dúbida, é o deseño totalmente erróneo coa que foi construída (escasa zona de xogos para nenos e nenas, escasos bancos para repouso, un palco sen uso no medio da praza, as zonas verdes elevadas sobre o chan e rodeadas de pedra granítica cortante e perigosa, etc...), polo que creemos que a solución pasa por unha remodelación integral da mesma, remodelación na que a veciñanza deberá participar aportando ideas ou solucións ás propostas dos técnicos para que non volva a acontecer a situación actual.

Pero, conscientes de que un proxecto desta magnitude leva o seu tempo, propoñemos unha serie de medidas que podería mellorar a situación.

Consideramos urxente que o servizo de limpeza aumente a súa presencia na Praza, especialmente os fins de semana, resulta evidente que tan elevado número de usuarios esixe maior limpeza e os domingos carecemos deste servizo.

Resultaría moi positivo recubrir as pedras que rodean as zonas verdes con algún material brando (como a madeira), o cal resolvería dous problemas, reduciría o perigo de lesións e aumentaría considerablemente o número de lugares onde sentarse.

Tamén consideramos urxente a eliminación dun espazo no interior da praza que é popularmente coñecido como “a flor”, xa que o mesmo serve exclusivamente como vertedoiro de lixo, urinario de adultos e pequenos, e agocho para que dalgún drogodependente se administre a súa dose e deixe a xiringa estrada no chan.

Propomos o aumento das zonas de xogo, tanto os dos mais pequenos como os de pre-adolescente, os existentes resultan escasos.

Ademais de todo isto dende esta Asociación propomos a realización, canto antes, dun proxecto integral dun gran Parque Urbano na zona do Palco das Ánimas que vincule os dous parques recollidos no PXOM (PU 14 e PU 19) mediante a recuperación dun humidal que existiu na zona e do que aínda quedan restos. Este parque deberá dotarse con elementos que, xunto coa zona libre proxectada na rúa do inferniño, complemente a saturada Praza do Inferniño. A consecución deste proxecto lograría para o barrio case tres hectáreas mais de espazo de lecer e repouso para goce da veciñanza, saldando así unha débeda histórica coas infraestructuras do Ensanche.


A chamada “flor”, unha zona da que propomos a súa supresión por seguridade e hixiene


3.MANTEMENTO E CONTROL

Se a situación do barrio non e doada polos motivos xa expostos, empeora cando observamos as consecuencias dos incumprimentos constantes en materia de disciplina urbanística ao respecto da ocupación das beirarrúas por estadas e balados de obras xa que non se respectan as normas establecidas no PXOM.

Tampouco mellora a situación cando observamos o mantemento das roturas producidas nas rúas, beirarrúas e mobiliario urbano. Cando se produce algunha rotura, sexa fortuíta ou polo desgaste propio do paso dos anos, pasan meses e incluso anos antes de que se produza a reparación ou reposición do material, este feito traslada unha imaxe de barrio abandonado tanto á veciñanza como aos visitantes.

A todo isto debemos sumarlle a case inexistencia de pasos de peóns nas rúas do barrio, o permanente estado de ocupación de moitas das beirarrúas por carros estacionados encima delas e, como non, o xeneralizado aspecto de sucidade das rúas, moitas veces provocada polos excrementos dos cans de cidadáns pouco cívicos e insolidarios.

Dende esta Asociación opinamos que moitos deste problemas solucionaríanse con maior control deste feitos por equipos de funcionarios especializados e cunha asignación orzamentaria para o mantemento axeitada ás necesidades dun barrio que medrou á sombra do urbanismo mais especulativo.

imaxes que poden exemplificar o exposto respecto da ocupación de beirarrúas por estadas e balados de obras que incumpren o PXOM.




imaxes precedentes exemplifican o estado de moitas rúas e beirarrúas


4.ESPAZOS CULTURAIS DEPORTIVOS E DE OCIO

Xa quedou exposto que nos seus inicios a única infraestructura pública do barrio era un Estadio Municipal de Fútbol. Hoxe no espazo que no seu día ocupou o Estadio municipal Manuel Rivera dispomos do Centro Comercial Porta Nova, o Centro Cultural Carvalho Calero, a Praza do Inferniño e unha pista polideportiva descuberta.

Ademais á beira da rúa Río Xubia, no Palco das Ánimas, fai case dez anos e en plena campaña electoral autonómica, constrúese o Pavillón Municipal do Ensanche.

A enumeración dos servicios deportivos e de ocio do barrio, Centro Comercial Porta Nova, Centro Cultural Carvalho Calero, pista polideportiva descuberta, Pavillón Polideportivo do Ensanche, aparentan unha gran dotación pública, mais a realidade é completamente distinta :
-CENTRO COMERCIAL. Respecto deste Centro de titularidade pública en réxime de concesión administrativa, vimos denunciando dende fai mais de dous anos, xunto co Colectivo de Comerciantes Críticos, o sistemático incumprimento do prego de condicións que rexe a relación da concesionaria do Centro Comercial co Concello, incumprimento que provoca o afogamento da actividade comercial e da como resultado un espazo público infrautilizado, coa maioría dos locais baleiros, ben sexa porque nunca foron ocupados ou polo seu peche posterior.

Como xa manifestamos en multitude de ocasións pensamos que o principio da solución ao Centro Comercial pasa polo rescate da concesión por parte do Concello para elaborar unha estratexia que permita recuperar a plena actividade do mesmo.

-CENTRO CULTURAL. Consideramos nesta Asociación que para que un local público sexa merecedor de chamarse centro cultural, deben desenvolverse nel, actividades culturais como a musica, o teatro, conferencias ou exposicións, cando menos con certa regularidade, o cal non sucede no noso centro cultural, que como xa temos denunciado repetidas veces mais parece o local social dunha Asociación de veciños que un centro cultural.

Pensamos que é imprescindible que o Concello asuma a xestión do mencionado Centro Cultural, faga nel as modificacións estructurais que precise e que o inclúa na programación cultural da cidade, aportando así á veciñanza o servicio para o que foi deseñado.

-PISTA POLIDEPORTIVA. A pista sitúase entre a rúa Inferniño e a Praza do mesmo nome, e foi deseñada como un lugar onde nenas e nenos do barrio podan exercitarse libremente practicando deporte cos amigos e amigas. Mais acontece que dita pista ten certas carencias que a converten, incluso en perigosa.

A zona de xogo atopase moi preto das gradas, que están feitas de formigón, o que supón un risco para os usuarios, ademais non existe ningún tipo de protección para que non escapen as pelotas ás rúas próximas, polo que nenos e nenas invaden con certa regularidade as rúas detrás dos balóns, o que todos sabemos que é moi perigoso e xa por último, a pista atópase absolutamente degradada convertindoa en verdadeiro papel de lixa para os corpos de nenas e nenos, e con grandes fochancas que obrigan aos usuarios a facer carreiras de obstáculos para non caer e torcer os nocellos.

imaxes que mostran o lamentable estado da pista polideportiva


imaxe da terraza do centro Comercial Porta Nova que por si soas reflicten o denunciado abandono do mesmo por parte dos responsables

Ate aquí este pequeno informe que trasladamos á nova Corporación Municipal.
Dende esta Asociación desexamos que o novo Goberno Municipal amose maior vontade que o anterior na atención ás demandas dos cidadáns e esperamos que aposten por unha maior participación cidadá nos asuntos que a todas e todos nos incumben directamente, sendo este informe cas súas formulacións e demandas un exemplo desa vontade.

Ferrol, a 11 de decembro de 2007.

O PRESIDENTE.-

Asdo.. Xosé Manuel SANXOAN CAAMAÑO

SR. ALCALDE-PRESIDENTE DO CONCELLO DE FERROL

____________
ASOCIACION VECIÑAL O ROSARIO- INFERNIÑO
CIF-G70006473
correo-e: avvorosario@gmail.com
blog da asociación: ferrolnovo.blogspot.com
_________________

20071119

Ditame 08/07 sobre o anteproxecto de Lei de creación da Axencia Galega das Industrias Culturais

Ditame 08/07

sobre o anteproxecto de Lei de creación da

Axencia Galega das Industrias Culturais

Antecedentes

1.- En data 26 de setembro tivo entrada no Consello Económico e Social oficio do presidente da Xunta de Galicia, remitindo, para o seu preceptivo ditame, o borrador do anteproxecto de Lei de creación do Colexio Profesional de Detectives Privados/as de Galicia

2.- O texto do borrador foi enviado, o 27 de setembro, ao presidente e aos membros da Comisión Sectorial nº 2: Sector público e benestar social, competente por razón da materia, para a elaboración da correspondente proposta de ditame. Así mesmo, tal como establece o Regulamento de Réxime Interno do CES, deuse conta á Comisión Permanente, na mesma data, da entrada da solicitude de ditame.

3.- Na mesma data, o seu presidente convoca á Comisión Sectorial nº 2 para o 1 de outubro, co fin de iniciar os traballos de reflexión sobre a proposta de ditame.

4.- A Comisión Sectorial, na súa sesión 16/07, acorda aprobar por unanimidade a proposta de ditame, con data 24 de outubro, e a remite ao presidente do Consello para a súa tramitación.

5.- O presidente do CES, de acordo coa Comisión Permanente do organismo, convoca o Pleno do Consello, que, na súa sesión 9/07, de 31 de outubro, e tras coñecer o texto remitido, acorda aprobar por unanimidade o seguinte

DITAME

sobre o anteproxecto de Lei de creación da Axencia Galega das Industrias Culturais

Estrutura e contido

O anteproxecto sometido a ditame está estruturado nunha exposición de motivos, dezasete artigos, agrupados en tres títulos (Disposicións xerais, Organización, Réxime de persoal e Réxime económico e financeiro), tres disposicións transitorias, dúas derrogatorias e dúas disposicións derradeiras.

O obxecto do anteproxecto de Lei sometido a ditame é a creación da Axencia Galega das Industrias Culturais (AGADIC), que nace como unha organización instrumental especializada ao servizo do impulso e consolidación do tecido empresarial no sector cultural galego. Neste senso, a Axencia cooperará “na achega de factores produtivos, no fomento da oferta de bens e servizos, e na asignación de ingresos suficientes e estables”.

Consideracións xerais

1.- A Axencia Galega das Industrias Culturais configúrase como unha entidade de dereito publico ao que se lle incorpora parcialmente un conxunto de especialidades recollidas no réxime das axencias estatais para a mellora dos servizos públicos reguladas pola Lei estatal 28/2006, do 18 de xullo.

En opinión do CES na normativa autonómica existen deficiencias normativas para regular, conceptuar e delimitar con claridade os distintos entes instrumentais da Administración, polo que demanda unha norma de carácter xeral, similar á Lei 6/1997, do 14 de abril, de organización e funcionamento da Administración, onde se conceptuase e se establecese unha regulación mínima destes entes e organismos públicos.

A falta do anterior, o certo é que a norma base debe partir non só do recoñecemento xeral que se contén no artigo 39 do Estatuto de autonomía, que lle recoñece á CA a capacidade para a creación e estruturación da súa propia Administración, senón que tamén debe partirse, sequera por coherencia, do disposto nos artigos 11 e 12 do Decreto lexislativo 1/1999, do 7 de outubro, que aprobou o texto refundido da Lei de réxime financeiro e orzamentario de Galicia, onde se definen e regulan os organismos autónomos e as sociedades públicas autonómicas (incluídos os coñecidos como entes públicos).

O CES avalía negativamente a nova forma de personificación desta Axencia, que vai substituír ao Instituto Galego das Artes Escénicas e Musicais (IGAEM), organismo autónomo adscrito á Consellaría de Cultura e Deportes, na medida en que supón máis un paso no fenómeno de “fuxida do Dereito Administrativo” que, en aras a unha pretendida “eficiencia”, non é máis que unha escusa para evitar os controis propios do dereito público. No caso da AGADIC, esta “fuxida” é máis rápida e controvertida se cabe xa que o ente aquí proposto afonda máis no panorama moi fragmentado de entes, organismos e fundacións que incrementan a confusión institucional.

2.- O CES reitera a consideración xa incluída noutros ditames en relación á falta dunha memoria económica que debe acompañar a todo anteproxecto de lei na súa tramitación. Este requisito é especialmente importante no caso da creación da AGADIC xa que non só “sucederá ao Instituto Galego das Artes Escénicas e Musicais no exercicio das funcións que desenvolve”, senón que incorpora novas funcións non atribuídas ao IGAEM.

3.- A Axencia Galega das Industrias Culturais (AGADIC) nace como unha entidade de promoción económica das “industrias culturais” no mercado da cultura, o que parece excluír a promoción das manifestacións e actividades culturais non vehiculadas por empresas ou profesionais, nomeadamente as emanadas do movemento asociativo e cultural de base.

O CES considera que o anteproxecto de lei debería ser máis preciso en relación con esoutro tipo de iniciativas culturais, incluíndoas ou excluíndoas de forma expresa do ámbito de actuación da AGADIC e, en caso de exclusión, indicando os órganos administrativos que asumen competencias e funcións sobre estas, para outorgarlle así a debida protección e promoción.

4.- Como se reflicte na exposición de motivos, coa creación Axencia Galega das Industrias Culturais non se pretende "só promover o acceso e a participación dinámica dos cidadáns na cultura", senón que tamén se pretende, como expresamente sinala no seu apartado II, a "creación dunha organización instrumental especializada ao servizo do desenvolvemento do tecido empresarial propio do mercado cultural galego", coa finalidade, entre outras, de "promover a consolidación de empresas e industrias culturais galegas".

O CES opina que isto pode dar lugar a confusións xa que non se delimitan dunha forma clara e ordenada as competencias que o pretendido ente podería ter.

Do mesmo xeito, debe sinalarse que se, como di a exposición de motivos, pretende que sexa a citada axencia a que "execute os programas de apoio destinados a reforzar o papel dos creadores individuais, empresas e industrias culturais privadas", tamén nos atopariamos, se non se regula dunha maneira más explícita, cunha certa duplicidade das competencias que teñen asumidas outros organismos en materia económica, como pode ser o Igape.

5.- No que respecta ao título III deste anteproxecto de lei, relativo ao persoal, aínda que a xefatura do persoal corresponde á Dirección (artigo 9.3.h), o CES opina que dado o volume de traballo e persoal que esta nova Axencia vai ter, nas normas de desenvolvemento debería contemplarse a creación dunha área de coordinación específica para os temas de persoal. Cómpre salientar que na planificación dos recursos humanos é importante seguir unha impronta “proactiva” e non “reactiva”, e a anticipación, contando con datos actualizados de carga e distribución de traballo, é unha boa forma de previr problemas de persoal.

O CES considera que o anteproxecto de lei tería de ser máis preciso no que atinxe ao persoal directivo, xa que as posibilidades de designación deste persoal quedan excesivamente abertas e ambiguas. Asemade, entende que debe aclararse o réxime de acceso por posible contradición entre os artigos 9.3.i., que establece que o seu nomeamento se fará “(...) de acordo con criterios de profesionalidade, mérito e capacidade (...)”, e o 16.2, que recolle que debe garantir os “(...) principios de mérito, capacidade, concorrencia e a publicidade”.

Considérase prematura a utilización da figura persoal directivo, figura novedosa que posibilita o Estatuto Básico do empregado público e aínda non suxeita a adaptación autonómica. Parece axeitado reformular a figura do persoal directivo acomodándoa ás existentes á espera de ver como se configura autonomicamente este tipo de persoal.

6.- Por último, o CES comparte na súa integridade, dándoas aquí por reproducidas, as acertadas obxeccións que realizou a Asesoría Xurídica Xeral da Xunta de Galiza no seu informe ao anteproxecto de lei, nomeadamente en relación coa introdución de fórmulas “flexibilizadoras” en materia de persoal e de xestión económico-financeira inspiradas na Lei 28/2006, do 18 de xullo, de axencias estatais para a mellora dos servizos públicos, que non é de aplicación aos entes públicos da C.A. de Galicia, como recoñece o propio preámbulo do anteproxecto de lei.

* CONSIDERACIÓNS PARTICULARES

1.- No que respecta ao artigo 1.- Natureza e adscrición, o CES considera necesario resaltar o carácter indeterminado do nome da axencia que se pretende crear, por canto, ao facer referencia a "industrias", introduce un concepto certamente laxo.

Por outra parte, no apartado 2 indícase que “AGADIC é unha Entidade de Dereito público das reguladas no artigo 12.1.b) TRLRFO, con personalidade xurídica......funcións”.

O CES considera que, en aras dunha boa técnica xurídica, non deben citarse mediante siglas as normas legais ás que se remite o texto obxecto de ditame, máxime cando, como sucede neste caso, non houbo identificación previa das siglas TRLRFO nin na Exposición de Motivos nin ao longo do texto articulado.

Aínda que para os profesionais da Administración e do Dereito sexa fácil saber que se trata do Texto Refundido da Lei de Réxime Financeiro e Orzamentario de Galicia, aprobado polo Decreto Lexislativo 1/1999, do 7 de outubro, non resulta así de sinxelo coñecelo para a cidadanía non familiarizada con dita terminoloxía.

Por isto, o CES entende que o apartado 2 de dito precepto debería ser redactado de forma que se puidese identificar a mencionada norma legal mediante a súa correcta e completa referencia.

2.- O artigo 4 deste anteproxecto de Lei establece os fins da Axencia Galega das Industrias Culturais. O seu apartado d) atribúelle á devandita axencia competencias que, conforme ao Decreto 231/2006, do 23 de novembro, polo que se establece a estrutura orgánica da Consellería de Innovación e Industria, poderían corresponderlle á mencionada Consellería, coa agravante de que a competencia se adxudica por lei, coa dificultade de ser modificado.

3.- O artigo 7 do anteproxecto establece cales son os órganos de goberno da AGADIC mencionando, exclusivamente, ao Consello de Dirección e á Dirección, para de seguido indicar no artigo 8.1. o carácter de órgano colexiado do Consello de Dirección e no punto 2 do mesmo artigo a súa composición.

Sen embargo, despois de relacionar as atribucións do Consello no punto 3 e indicar que os seus acordos “porán fin á vía administrativa” no punto 4, o anteproxecto fixa, no punto 5 deste artigo, as competencias da presidencia do Consello de Dirección polo que sen definilo así, lle outorga o carácter de órgano unipersoal con competencias propias, excluíntes e diferenciadas das do Consello de Dirección.

O CES considera que aos efectos de deixar claramente delimitadas as funcións e competencias, debería analizarse a posible reordenación dos diferentes órganos en artigos separados diferenciando entre órganos colexiados e unipersoais, máxime cando, como no caso da presidencia do Consello de Dirección, se lle atribúan competencias exclusivas que non figuran entre as do Consello de Dirección e que poden supoñer obrigas para AGADIC, tales como as derivadas da sinatura de Convenios ou as de persoarse en xuízo coa facultade de outorgar poderes para pleitos.

4.- En canto aos órganos de goberno que se reflicten no título II, o artigo 8.3.i atribúe á Axencia a "determinación dos criterios de selección de persoal, así como a aprobación da RPT", tratando de imitar a Lei estatal de axencias, pero apartándose desta no sentido de que a Lei estatal prevé a aprobación conxunta deste instrumento (RPT) por orde conxunta dos ministerios de adscrición, de Administracións Públicas e de Economía (ver art. 13 da lei estatal); no caso de AGADIC, non se prevé nada ao respecto, nin sequera a intervención da consellería competente en materia de función pública, o que contradí, tamén e á par, a propia Lei de función pública, que ten por "obxecto ordenar e regular todo o persoal ao servizo da Administración da Comunidade Autónoma de Galicia", e conforme á citada lei, correspóndelle ao Consello da Xunta aprobar as normas de clasificación e as relacións de postos de traballo da Administración e ordenar a súa publicación.

5.- O artigo 9.- Dirección do anteproxecto de Lei sometido a ditame, no seu apartado 3º, reflicte que “Correspóndelle ao Director ou Directora as seguintes funcións: (...)”. O CES entende que se debe substituír a devandita expresión Director ou Directora pola de “Dirección”, empregada nos apartados 1 e 2.

No artigo 9.4. disponse que a Dirección está suxeita ao “control de resultados en relación cos obxectivos que lle foran fixados” sen indicar quén é o responsable de establecer estes obxectivos.

O CES considera que aínda que por lóxica parece que debería ser o Consello de Dirección segundo pode desprenderse do establecido no apartado d) do artigo 8.3., non estaría de máis que así figurase no artigo 9.4. engadindo á derradeira frase a locución “...fixados polo Consello de Dirección”, se isto é o que realmente quere establecerse.

En opinión do CES parece improcedente que unha axencia inclúa un desenvolvemento e aplicación do complemento de produtividade (apartado 5º), cando dito complemento non se está a utilizar na administración autonómica. Permitirlle regular este complemento a unha axencia implica xerar un novo punto de fragmentación do sistema retributivo da administración autonómica cando a tendencia debe ser a dun sistema homoxéneo para evitar os agravios comparativos e indirectamente, un factor de desmotivación.

6.- No que atinxe ao artigo 10.- Consello asesor, o CES entende que, na medida en que é un órgano de representación da sociedade civil, debe contemplarse o dereito das asociacións empresariais e centrais sindicais máis representativas no ámbito da comunidade autónoma á participación no devandito Consello.

7.- O artigo 13 está dedicado ao persoal da AGADIC, establecendo no seu apartado primeiro quen constitúe o persoal ao servizo da AGADIC. O CES opina que no artigo 13.1.c., onde di “mediante probas selectivas convocadas ó efecto nos termos establecidos nesta lei” debería dicir

“mediante probas selectivas convocadas ao efecto nos termos da lexislación aplicable en materia de función pública” .

Asemade, tendo en conta que o artigo que regula o persoal directivo é o 16, neste apartado 1, onde di “(...) persoal directivo previsto no artigo 17, (...)” debería substituírse por “(...) persoal directivo previsto no artigo 16, (...)”

8.- En relación á ordenación de postos de traballo, artigo 15, falta unha referencia á participación das organizacións sindicais para a aprobación das relacións de postos de traballo como se recolle na modificación da Lei de Función Pública de Galicia 13/2007 do 27 de xullo.

Neste sentido proponse un segundo parágrafo, tal como:

“A dita relación de postos deberá someterse a informe tanto na súa elaboración como en modificacións posteriores polos correspondentes órganos de representación de empregadas e empregados públicos”.

9.- No que se refire ao artigo 16, que regula o persoal directivo da Axencia, agás a persoa que ostenta a dirección, o CES entende que a súa situación administrativa non debe ser a de “servizos especiais” senón a de servizo activo xa que a primeira non é de aplicación, cos supostos que se contemplan neste anteproxecto, de acordo coa actual normativa de función pública.

No apartado 2 deste artigo, a cualificación que ten que ter o persoal directivo, o CES propón substituír a expresión “titulares superiores” por “titulados universitarios”.

10.- O anteproxecto de Lei adoece de imprecisión ao referirse aos centros de produción, arquivo, información e investigación cultural dependentes do IGAEM, que fican provisoriamente adscritos á AGADIC “entanto non se cree un ente específico para a xestión e coordinación dos centros de produción cultural de titularidade pública” (D.T 2ª).

O CES entende que esa non parece a solución máis adecuada e que sería máis prudente que estas competencias sexan asumidas pola propia Axencia. En todo caso, ambos entes deberían crearse de forma paralela para garantir a continuidade da prestación dos servizos, evitando unha situación de interinidade que pode prolongarse indefinidamente.

________________

Voltar ao Artigo:

Demoledor informe do Consello Económico e Social contra a privatización da Cultura
_____________

20071114

Carta ao Delegado Provincial da Consellería Educación sobre perigosas visitas escolares a REGANOSA

Sr Delegado Provincial Consellería Educación

Edif. Servizos Múltiples, 7º Andar
Salvador de Madariaga, s/n - 15008 A Coruña
Tel.: 981 184 701 - Fax: 981 184 785
Correo-e: delegado.coruna@edu.xunta.es

Carmelo Teixeiro Menéndez, con domicilio a efectos de notificacións en Rua XXXXXXXXXXXXX, Ferrol XXXX, teléfono XXXXXXXXX, na súa condición de Coordinador do Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol no que están integradas un gran número de entidades cidadás, culturais e ecoloxistas coa finalidade desde o ano 2001 de que a Planta de Gas sitúese no seu lugar previsto desde o ano 1994 en Cabo Prioriño e que a Reganosa sexalle denegada a autorización de funcionamento, EXPÓN:

Pola prensa coñecemos que Reganosa invitar aos Institutos da Comarca para que os seus alumnos visiten as instalacións da Planta de Gas. Adxunto un recorte de prensa do Diario La Opinión de 1 de novembro no que se ve un grupo de Alumnos do Instituto Sofía Casanova de Ferrol, todos eles sen casco protector e con tenis deportivos, dentro das instalacións de Reganosa, á beira dos tanques que almacenan cada un 150.000 m3 de gas natural licuado.

Reganosa desde o mes de maio está en funcionamento en probas. O gas natural licuado é regasificado e en estado gaseoso é comprimido á presión de 80 bares (uns 81 kg/cm2) antes de ser inxectado nos gasodutos a uns 50 metros de onde ven eses alumnos na foto da Opinión. O Gas Natural Licuado non ten cheiro polo que logo de ser regasificado engádenlle un odorante, pero antes pode matar por asfixia sen que as victimas decátense diso. A Planta de Reganosa foi construída encostada a un complexo petroquímico con tanques que almacenan 280.000 m3 de combustibles: fuel, gasoleo, etc. (de metanol hai almacenados uns 15.000 m3), mais outros produtos químicos cancerigenos como o Fenol, formaldehídos etc. para a fabricación de cola de urea. Un incendio nese complexo petroquímico é fácil de que se produza e sirva de detonante para unha catástrofe que pode provocar miles de victimas

Existe un perigo e uns riscos para a poboación próxima, pero máis para quen estean dentro desas instalacións. Esas visitas Reganosa estaas utilizando como publicidade e para ?maquillar? a súa traxectoria de ilegalidades e irregularidades á conta de que os alumnos dos institutos que lles visiten afronten uns riscos que non deben soportar e que neste caso prodúcense coa finalidade torticera de mostrar a eses alumnos como ?cobayas humanos? de visita nunha instalación perigosa para dar a mensaxe falsa de que non existe perigo. Temos noticia de que hai institutos que se están negando á visita. Unha inmensa maioría da poboación de Ferrolterra rexeita a localización de Reganosa dentro da Ría de Ferrol.

Por todo iso SOLICITO adopte as medidas que procedan para que os alumnos dos Institutos de Ferrolterra non sexan utilizados ou instrumentalizados por Reganosa. Acompáñolle como anexo o noso boletíns últimos que lle informan sobre os efectos negativos de Reganosa para a vida humana, para a riqueza marisqueira e patrimonio histórico da Ría de Ferrol.

Sen máis reciba un cordial saúdo.

Ferrol 13 de novembro de 2007.


Carmelo Teixeiro Menéndez.
___________________

[Para ampliar a imaxe clicaracima dela]

_________________

20071111

Informe da Situación para a XVII Asemblea Cidadá, do 9 de novembro de 2007, celebrada no Ateneo Ferrolán

INFORME DA SITUACIÓN PARA A XVII ASAMBLEA CIDADAN, 9 DE NOVEMBRO DE 2007

Desde xuño de 2006 vimos expondo ao Ministro de Industria que revise os condicionados a Reganosa na súa autorización de construción de febreiro de 2004, algúns imposibles de resolver. Un deles a distancia suficiente ata a poboación segundo require o articulo 12 dá Directiva Sevexo II, Real Decreto 1254/99, que en España ten ademáis como aplicación o mínimo de dous quilómetros do RAMINP. Outro condicionado é a saída ao mar aberto dos buques gaseros en caso de urxencia durante a descarga. Con estes dous condicionados é suficiente para que a Reganosa non lle sexa aprobada o acta de posta en funcionamento. A isto engádese que Reganosa vulnera ou articulo 8 dá directiva Sevexo II, sobre o efecto dominou, que Reganosa non tivo en conta coa existencia dun complexo petroquímico encostado, onde un incendio é fácil que se poida producir e servir de detonante para unha catástrofe con miles de victimas.

Ao longo do ano 2007, con escritos e entrevistas, (Delegado do Goberno, Director do Área de Industria e Enerxía dá Coruña, Ministro de Industria) solicitóuselles que a Reganosa non lle sexa aprobada o acta de posta en servizo. Na primavera os “muros de silencio” romperonse, con axuda dos mariscadores nas mobilizacións e bloqueo contra os gaseros que chegaron a Reganosa. A esa rotura dos “muros de silencio” tamén contribuíron a Reportaxe de TVE-2-Linea 900, o Libro “Muros de Silencio” de Fuco Buxan, o vídeo “ O Salario do Silencio” de Namche Films e o peche dos veciños de Mugardos no seu concello apoiados con mobilizacións do Comité Cidadán. Ademais o Comité Cidadano integrado en “Rede Litoral Vivo” (Galicia non se vende) vén participando en mobilizacións, a última en Corrubedo. A solidariedade doutras plataformas de Galicia quedou reflectida na manifestación maioritaria do 30 de setembro en Ferrol.

En agosto unha representación do CCE tivo unha entrevista en Madrid coa Dirección Xeral de Política Enerxética e Minas, na que éstes se comprometeron a solicitar novos informes aos organismos que foran consultados anteriormente, a fin de que manifestasen se consideran resoltos os condicionados da autorización de construcción. O Ministerio de Industria, por primeira vez nun expediente de Planta de Gas, solicitou un terceiro informe aos organismos anteriormente consultados, entre eles ao Ministerio de Defensa, Dirección Xeral de Urbanismo, Autoridade Portuaria de Ferrol e Comisión Nacional de Enerxía, a os que o Comité Cidadán á súa vez envioulles senllos escritos en relación cos seus condicionados sen resolver.

O Ministerio de Industria e competente para denegar a Reganosa o acta de posta en servizo, sen ter que pagar indemnizacións aos seus promotores, pola falta de cumprimento dous requisitos que esixe a Lei de Hidrocarburos e que foron trasladados en forma de condicionados á autorización de construción de febreiro de 2004. Reganosa deu por finalizadas suas obras sen ter cumprimentados tales requisitos, e coa lei na man sua planta de gas non pode entrar en funcionamento definitivo nin formar parte do sistema gasista.

A Comisión Nacional de Energía e ao Ministerio de Industria, lle comunicamos que a Planta de Gas de Reganosa non é necesaria para Galicia nin para os tres ciclos combinados construídos, por Endesa e por FENOSA, que traballarán a menos do 25% dá súa capacidade, porque non existen redes eléctricas para exportar o 100% dá súa capacidade. É dicir, que o gas natural que chega por gasoduto a Galicia é suficiente para atender a demanda galega de gas e a Planta de Gas de Reganosa non é necesaria nin estratéxica.

O Ministerio de industria debe ter en conta o maior valor dá vida humana e non debe ceder ás presións de Endesa, FENOSA, Caixa Galicia e Xunta de Galicia, preocupadas polos seus investimentos en Reganosa. O 5 de novembro na SER o Conselleiro de Vicepresidencia José Luís Méndez Romeu interveu á defensiva desesperada, con mentiras de Reganosa amosando sua preocupación polos investimentos realizados.

Cando se trata de paralizar a ameaza de Reganosa para a vida humana, para a riqueza marisqueira e para o medioambiente na Ría de Ferrol, a vía administrativa nunca se pode dar por terminada e, antes de que ocorra unha catástrofe con miles de victimas, un goberno responsable terá que tomar a decisión de paralizar a actividade de Reganosa. Esa decisión pode ser tomada pola Administración, por se mesma ou obrigada por unha decisión xudicial nos contenciosos abertos. Se o acta de posta en servizo se fai definitiva, despois a paralización de Reganosa terá custos para todos os contribuíntes, porque ese acta dálle dereito a percibir retribucións e custear todo o investimento con diñeiro achegado por todos os consumidores de gas.

Canto antes sexa posible hai que presentar recurso de alzada ao Delegado do Goberno para que o Ministerio de Industria anule o acta de posta en servizo aprobada o 7 de novembro pola área de Industria e Enerxía da Coruña, sen ter en conta os condicionados imposibles de resolver por Reganosa. Ademais para o vindeiro 29 de novembro presentaremos en Bruxelas unha nova denuncia polo feito de que a Planta de Reganosa estea en funcionamento vulnerando a Directiva Europea Seveso II.

_____________

DOCUMENTO ANEXO AO INFORME DA SITUACIÓN PARA A XVII ASAMBLEA CIDADÁ, 9 DE NOVEMBRO DE 2007

NON É DEFINITIVA, o acta de posta en servicio de Reganosa
Anexo a Informe da situación a XVII Asamblea Cidadá
9 DE NOVEMBRO DE 2007

En setembro Reganosa deu por finalizadas as súas obras e solicitou o acta de posta en servizo. O titular do Area de Industria e Enerxía da Coruña desde mediados de setembro está de baixa por enfermidade e substituéuno a titular de Lugo, Alicia Sanpedro Cachedra, quen en funcións na oficina de A Coruña, con data 7 de novembro aprobou o acta de posta en servizo de Reganosa, copia da cal o Comité Cidadán recibiu o 8 de novembro por correo certificado. O devandito acta “non esgota a vía administrativa” e contra ela cabe recurso de Alzada no prazo dun mes ante o Delegado do Goberno en Galicia.

Pola precariedade de Reganosa, debido aos contenciosos a trámite contra as súas ilegalidades e por sua inviabilidad económica, mais tarde ou cedo a Administración Central terá que paralizar a actividade de Reganosa. Por iso ese acta de posta en servizo parece unicamente un cheque en branco a fin de que os promotores: Endesa, FENOSA, Caixa Galicia, Xunta de Galicia, Grupo Tojeiro(Gadis), Banco Pastor, Caixa Nova e Sonatrach, recuperen os seus investimentos á conta dos consumidores, ademais de ameazar a vida da poboación e o medioambiente na Ría de Ferrol. Se este acta se fixese definitiva, posteriormente os promotores de Reganosa reclamarían indemnizacións se lles paralizan a instalación.

Tal acta de posta en servizo non é definitiva, pois admite a posibilidade de que se lle presente un recurso de alzada ao Delegado do Goberno. Polo tanto é falsa a afirmación de que Reganosa ten todos os permisos. Se ese acta resultase anulada Reganosa non tería dereito a funcionar nin a percibir retribucións do sistema gasista. Os promotores terían que tragarse o marrón, quedar coa planta construida pero sen funcionar, ou reciclar as instalacións de Reganosa noutras actividades compatibles co desenvolvemento sostible da Ría de Ferrol, todo iso sen dereito a percibir indemnización algunha, pois non pode funcionar debido a que non cumprimentaron os requisitos e condicións das súas autorizacións.

En próximas semanas presentarase un recurso de Alzada á Delegación do Goberno para que o Ministerio de Industria anule ou revogue a decisión da área de Industria e Enerxía da Coruña, do acta de posta en servizo de Reganosa, que aprobou sen ter en conta os condicionados imposibles de resolver por Reganosa en distancias ás poboación e de saída de urxencia dos buques gaseros.

Co devandito recurso de Alzada a vía administrativa situarase no Ministerio de Industria, a quen ten que representar o Delegado do Goberno en Galicia. En o CCE non se da por pechada a via administrativa nin as conversacións que no mes de agosto iniciáronse con representantes do Ministerio de Industria, para que a Reganosa non lle fose aprobada o acta de posta en servizo, precisamente en base aos condicionados que ten imposibles de resolver coa súa localización dentro da Ría.

Nota.-
Achegase copia [en formato -jpg- da páxina 17do acta de posta en servicio donde consta que non esgota a vía administrativa.

[Para ampliar clicar acima da imaxe]


________________

Votar á páxina da Información da Asemblea Cidadá
____________________

20071027

Paralelismos entre Ferrol [Galiza] e Fall River [Massachusetts -EE.UU]

(Artigo publicado na Revista nº 21 de ATENEA en outubro de 2005)

FERROL (GALICIA) E FALL RIVER (MASSACHUSETTS)

A bahía de Narragansett está situada na costa atlántica de EE.UU. e baña aos estados de Massachusetts e Rhode Island. Ten unha lonxitude de 30 km e dúas entradas desde o océano (separadas por unhas illas) de 10 km de lonxitude, cun ancho de bocana de aproximadamente 1.500 metros. A bahía de Ferrol ten unha lonxitude de 7 km, unha soa entrada, bastante tortuosa para a navegación, de 140 a 200 metros de ancho e 5 km de lonxitude.

A bahía americana ten no extremo interior dúas pequenas rías onde desembocan os ríos Tauton e Providence. Na primeira ría, no lado oriental da bahía, aséntase Fall River (Massachusetts), unha cidade de 100.000 habitantes e na segunda, a cidade de Providence (capital do estado de Rhode Island) de 180.000 habitantes. Ferrol tamén esta situada nunha ría, pero máis pequena e con menos habitantes que as anteriores e no seu extremo interior tamén desemboca un río, o Jubia.

Ambas as rías, Narragansett e Ferrol, tiveron a súa orixe polas excelentes condicións de abrigo para os buques que navegaban pola zona e por esta razón os nosos devanceiros mariños instalaron nelas os seus fogares, almacéns, talleres, estaleiros, etc.

Tamén as empresas gasistas foron conscientes destas características e propuxeron instalar no interior das dúas rías e a certa distancia das tres cidades, Ferrol, Fall River e Providence sendas plantas regasificadoras de Gas Natural Licuado (GNL). Por que? Fundamentalmente porque nos tres casos cumpríanse dous requisitos fundamentais e apetitosos para as empresas gasistas: o primeiro evitar a construción dun dique de abrigo para conseguir que o gasero estivese ?inmobilizado? durante as operacións delicadas de descarga de gas licuado e o segundo para conseguir a menor distancia entre as regasificadoras e as redes de gasodutos nacionais. Por outra banda, a ausencia de accidentes maiores neste tipo de planta animaron aos gasistas a ter a ousadía de achegalas a poboacións agrupadas, contraviniendo as normativas do sector e o máis mínimo sentido da prudencia. O peor é que nin saben e nin queren saber as consecuencias para a poboación dun accidente maior neste tipo de plantas de gas licuado.

Estas empresas, conscientes da impopularidade destas industrias, publican nas súas páxinas web e nos xornais locais, ás veces coa súa conivencia, as "vantaxes" típicas que estes proxectos poden supor para a poboación da zona, como son: fin do paro, redución do prezo do gas, polo de atracción doutras empresas, enerxía limpa, chorreo de diñeiro ás arcas municipais, etc. Non cabe dúbida que a maioría destas vantaxes son falacias simplonas que se descualifican por se soas, no entanto, os psicólogos das empresas gasistas saben que coa súa difusión conseguen desorientar á poboación, aos medios de comunicación e tamén a certos políticos de pouco "calado".

A LNG Terminal Act of 1977, emitida pola comisión de enerxía do estado de California foi un referente importante para o asentamento das primeiras plantas regasificadoras de GNL. Esta normativa esixía unha distancia mínima de 4 millas (6´5 km) a poboacións agrupadas de máis de 60 habitantes. Posteriormente, as regulamentacións aplicables a este sector incluíron a esixencia de realizar un Estudo Cuantitativo de Riscos (QRA). Algo que en España non se practica con rigor, polo menos no sector do gas natural licuado.

Na bahía de Narragansett existen outras poboacións máis pequenas como son: Bristol, Portsmouth, Middletown, Somerset, Tiverton, New Port, Barrington, etc., de algo menos de 30.000 habitantes cada unha. A ría de Ferrol tamén existen zonas poboadas agrupadas, Fene, Mugardos, A Graña, O Castelo de San Felipe, etc., aínda que de menos habitantes que aquelas.

Na bahía de Narragansett sitúase a famosa base militar Naval Undersea Warfare Center de New Port, de submarinos e portaavións, próxima á cidade do mesmo nome. Ferrol tamén ten unha base naval da Armada Española e estaleiros militares. Por ambas as rías circularán, se progresan os proxectos que estamos comentando, enormes gaseros cargados de GNL.

A USCG (servizo de gardacostas de EE.UU.) limita unha zona de seguridade perimetral, ao redor dos gaseros, mentres navegue pola ría, de 1.000 yardas (915 metros) de ancho e que impide calquera movemento nesa zona de buque ou lanchas durante o tempo de estadía do mesmo. Os gaseros son escoltados por varios buques do USCG, lanchas da policía, helicópteros, etc. A ría de Ferrol ten 1 Km de ancho, o que hipotecaría calquera movemento dos buques, (incluíndo os da Armada Española) se se chegase a aplicar esta norma.

En Ferrol, as nosas autoridades marítimas non se manifestaron neste sentido. Existe en vigor unha norma de navegación e practicaje para a navegación de calquera buque na nosa ría e que se se aplica, os gaseros non poderían operar na actualidade.

Gasero no terminal de descarga vixiado por operativos do USS Coast Guard.

Debido aos estudos de navegación dos gaseros para operar na bahía de Narragansett é preciso realizar un dragado na zona de Fall River, o cal é fortemente rexeitado polos biólogos do sector pesqueiro, polo propio corpo de enxeñeiros do exército, pescadores deportivos, asociacións ecoloxistas, etc. Tamén será necesario ensanchar a ponte levadizo de Brightman Street de Fall River. A bahía de Ferrol tamén se require o dragado para a navegación dos gaseros, aínda que se ten que realizar na canle de acceso, moito máis difícil de executar debido ao seu fondo rochoso.

Nas plantas de GNL propostas de Providence e Fall River non se utilizará o sistema aberto (open loop) de auga de mar para regasificar o gas licuado criogénico xa que o prohibe a Clean Water Act dos EE.UU. Este sistema de regasificación consiste en circular inxentes cantidades de auga de mar por uns vaporizadores e que ao quentar o gas licuado convérteo de novo en gas, arrefriándose a auga, a cal será vertida de novo á ría uns 7 a 10 ºC máis fría.

Para evitar a acumulación de colonias de seres mariños no interior dos condutos (que os obturarían) e vaporizadores da planta é preciso mesturar a auga de mar con hipoclorito sódico para matar ás larvas e ovos de peixes e moluscos de forma que non "aniñarían" nos sistemas de vaporización. A auga ao volver ao mar fría e envelenada esquilmaría os bancos marisqueiros da ría. Na planta de GNL de Ferrol preténdese agora utilizar este sistema cando os seus promotores manifestaron, fai catro anos, a súa intención de non facelo tal como publicaron os medios de comunicación naquel momento e recoñecendo a non conveniencia do seu uso. O caudal de auga necesario que se estima na planta de Ferrol é da orde de 60 millóns de litros ao día, máis do dobre do caudal do río Jubia. Descoconozco se por parte dos biólogos que traballan na ría de Ferrol realizáronse alegacións e/ou estudos de impacto sobre o habitat mariño deste sistema de vaporización.

Tanto na bahía de Narragansett como na de Ferrol formáronse asociacións de veciños para coordinar as accións lexítimas de protesta en contra destes asentamentos. En Narragansett fórmase unha asociación de nome Save the Bay (Salvemos á Ría) na cal partcipan todo tipo de asociacións de veciños, pescadores deportivos e comerciais, etc.

En Ferrol fórmase en xullo do ano 2.001 o Comité Cidadán de Emerxencia da Ría de Ferrol constituído na actualidade por máis de 50 asociacións de veciños, culturais, profesionais, deportivas, mariscadores, etc.,ignoradas polo actual alcalde de Ferrol.

A Energy Bill (Lei da Enerxía dos EE.UU.), aprobada o 29 de xullo pasado, inclúe unha cláusula que dá plena e única autoridade á FERC (Comisión Reguladora Federal da Enerxía) para decidir as localizacións destas regasificadoras. Esta cláusula foi incluída a última hora, dise que a instancias do presidente Bush, dados os rexeitamentos que se estaban sucedendo nas zonas propostas para situar estas plantas de GNL e obviamente a solicitude das empresas gasistas. Esta Lei cancelaba a participación das comisións de enerxía dos estados correspondentes nos procesos de valoración e aprobación dos asentamentos das regasificadoras. Os gobernadores de varios estados, como California, Alabama, Mississippi, Rhode Island, Delaware, Massachusetts, New Xersei e Louisiana enviaron sendas cartas de protesta ao goberno federal.

Con este poder na man, sospeitouse que a FERC emitiría de forma inmediata as actas de aprobación dalgunhas plantas. Coñecedores desta posibilidade, centos de veciños da cidade de Fall River concentráronse o día 30 de xullo nunha asemblea cidadá, ao redor das típicas grelladas, no parque da cidade para seguir as noticias sobre a posible decisión da FERC de aprobar a planta de Fall River.

Efectivamente, alí sóubose que este organismo aprobaba as plantas de Sabine Pass e a de Fall River, rexeitando o proxecto de Providence.

Non se fixeron esperar declaracións en contra desta decisión da FERC que foron publicadas nos medios de comunicación e entre as que se poden atopar na "rede" destaco as das seguintes personalidades:

Alcalde de Fall River Edward Lambert, Presidente da coordinadora cidadá oposta á planta Joe Carvalho, Gobernador de Massachusetts Mitt Romney, Gobernador de Rhode Island Don Carcieri, Fiscal xeral de Rhode Island Patrick Lynch, Fiscal xeral de Massachusetts Tom Reilly, senadores John Kerry e Edward Kennedy (demócratas por Massachusetts), senador Jack Reed (demócratas por Rhode Island), senadores Barney Frank and James P. McGovern (demócratas), Lincoln Chafee (republicanos por Rhode Island), Director executivo do colectivo Save the Bay (salvemos á bahía) Curt Spalding, xefe de bombeiros de Providence George Farrell, director de Protección Civil Leo Messier, alcalde de Providence David N. Cicilline, ex - asesor contra-terrorismo da Casa Branca Richard A. Clarke (dimitiu por non apoiar a Bush na estratexia da existencia de armas de destrución masiva en Iraq), etc

Gustariame listar os nomes de políticos, homes de leis, profesionais de protección civil ou bombeiros, etc., da nosa cidade, provincia ou comunidade que dalgún xeito manifestasen a súa opinión responsable contraria á localización da planta regasificadora de Ferrol. Aínda que coñezo algúns casos que si o fixeron de moi boa gana, pero. . . ., apenas uns políticos locais como Independentes por Ferrol (IF), que mantiveron unha postura inequívoca de rexeitamento e outros que por non seguir as instrucións partidistas tiveron que dimitir ou foron "dimitidos". A todos o meu agradecemento pola súa postura honrada de servizo á cidade. Quero citar en particular a figura de xeral D. José M. Gabeiras Montero pola súa firme posición de rexeitamento á planta de GNL e polo seu incondicional apoio ás asociacións de veciños da zona, nos últimos anos da súa vida.

Iníciase de inmediato en Fall River unha forte actividade xurídica en contra desta decisión. O concello instrúe a un prestixioso bufete de avogados de Wáshington que "empapele" os pasos de aprobación desta planta mediante procesos xudiciais, pondo a disposición deste bufete unha asignación de 650.000 dólares para este fin. As demais cidades da zona, indicadas no mapa e afectadas polo movemento dos gaseros, seguen esta iniciativa e en días sucesivos ao 30 de xullo pasado, realízanse plenos especiais nos seus respectivos concellos aprobando achegas económicas que se van sumando á xa coñecida de Fall River. Tamén o concello de Ferrol inicia os procesos xurídicos de alegacións e contenciosos e que aínda seguen o seu curso. Espero que a política de feitos consumados non horade o estado de dereito e consígase pór a planta no seu sitio. En España, esta política de feitos consumados parece moi común, pois ata un alcalde da rexión se jactaba diso dicindo ?non coñezo ningunha obra que unha vez iniciada fose parada, nin as murallas de China?. ¡e é un alcalde dunha cidade importante!.

Nestes momentos entra en escena a Naval Undersea Warfare Center de New Port sumándose aos esforzos que os políticos e personalidades dos estados de Rhode Island e Massachusetts están realizando en Wáshington para que se revise o proceso de aprobación, tendo en conta o impacto que a navegación dos gaseros pode supor para a bahía de Narragansett, para a operatividade da Mariña de Guerra e as consecuencias que para a cidadanía da bahía podería ter un ataque terrorista a un dos gaseros ou á planta. Tamén en Ferrol realizáronse informes desde instancias da Armada Española e que han transcendido aos medios pero que, oficialmente, non foron nin confirmados nin comentados polos organismos de Defensa.

Hoxe día 16 de setembro, a FERC informa que se abre un novo período de consultas sobre a planta de Fall River, en principio sen limitación de tempo, para analizar e valorar os últimos informes que se entregaron nese organismo en datas anteriores ao día da aprobación, tal como lese nun comunicado asinado polos senadores John F. Kerry and Edward M. Kennedy xunto cos representantes republicanos Barney Frank and James P. McGovern. Se a revista ATENEA dáme a oportunidade de poder informar, nalgunha edición posterior, sobre o resultado destas valoracións, fareino encantado.

Este artigo quere resaltar o grao de involucración en temas sociais que teñen os políticos e administradores de EE.UU. en comparación cos do noso país. Ademais alí en EE.UU. os rexeitamentos das plantas de GNL está diariamente referenciados nos medios de comunicación escritos e destacar que das máis de 40 plantas solicitadas xa se cancelaron unhas 8 por presións das poboacións próximas. Casos como Rhode Island, Harpswel, Vallejo, Eureka, Tijuana, etc. foron fortemente discutidas nestes medios. Aquí en España NON. O lector deducirá as razóns.

Tamén pretendo con este artigo desenmascarar aos que nas estancias din con prepotencia e petulancia que os que se opón ás plantas de GNL son os de sempre, os inimigos do progreso, etc, etc., etc. En EE.UU. parece que non é así.

Conclusións:

1º) A planta de GNL de Providence foi rexeitada pola súa proximidade a poboacións agrupadas pois estaba a 1´5 km de distancia. A de Ferrol está a 100 metros de Mehá, 500 metros de Mugardos e a 1km de Ferrol. Aquí non se tiveron en conta as distancias, xa que a planta recibiu a aprobación do goberno.

2º) A canle de acceso á ría de Providence ten 1.500 metros de ancho. O de Ferrol ten 200 metros, onde o gasero pode chegar a cruzarse na canle. Aquí aprobouse sabendo que o gasero non pode entrar en calquera condición e menos saír en caso de emerxencia.

3º) Os profesionais de Protección Civil e bombeiros de Fall River e Providence non só informaron á poboación sobre os riscos destas plantas, o cal é o seu deber, se non que se puxeron claramente en contra da localización das mesmas.

4º) Os políticos (demócratas e republicanos) e administradores das cidades de Fall River e Providence tiveron unha opinión unánime en contra das localizacións propostas. En Ferrol tamén, pero a favor, salvo honrosas excepcións.

5º) A Armada dos EE.UU. opúxose contundentemente en contra destas localizacións no interior da ría de Narragansett.

6º) Os medios de comunicación das zonas afectadas están xogando un papel moi elogiable xa que nomearon a xornalistas en exclusiva para atender o debate sobre as localizacións. De feito todos os datos que manexei neste artigo recibinos a través do servizo de ?lectores? dos xornais da zona de Narragansett e do servizo de "google alert" . ¡Que diferencia de xornalismo! Aquí en Ferrol, algún medio fixo o mesmo pero para informar sempre a favor da planta.
_________________

Certificado das Escrituras do Rexistro da propiedade de Pontedeume en referencia ao "Pelotazo, Forestal - Reganosa, Orza e Tojeiro"

[Para ampliar clicar acima das imaxens]
_______________

Plano de Reganosa e parcelas colindantes do asunto "Pelotazo Forestal - Reganosa, Orza e Tojeiro"

[Para ampliar clicar acoma da imaxe]

Texto de Denuncia á Fiscalia do pelotazo FORESTAL - REGANOSA, ORZA e TOJEIRO.

[Para ampliar clicar acima das imaxens]

20071007

O caso Brindis en Italia: segundo a axencia Reuters, o goberno italiano deroga o decreto de aprobación da planta de gas

O CASO BRINDISI (ITALIA)

En Italia, os rexeitamentos as plántas regasificadoras propostas a situar en zonas próximas a poboacións agrupadas sucédense, como na ría de Ferrol, desde hai varios anos. Unha planta de almacenaxe e regasificación de Gas Natural Licuado (GNL) que se proxectaba instalar próxima a Monfalcone (Triestre), no Golfo de Venecia, norte do Mar Adriático, foi rexeitada pola poboación mediante referendo popular por un 62% de votos en contra. Era o ano 1996.

Pouco despois no ano 2001, a compañía británica British Gas e a italiana Enel Trade propón situar outra planta no porto de Brindisi, en Capo Bianco, nunha zona no exterior do porto principal de pasaxe. O concello de Brindisi e asociacións de ecoloxistas comezan unha fortísima campaña en contra da planta porque a consideran daniña ecoloxicamente, perigosa e contraproducente para o turismo moi importante desta cidade.

Logo dunha lenta xestión coas autoridades centrais e vendo que os "papeis" non se movían Tony Blair coméntalle a Berlusconi a conveniencia de axilizar "os permisos", (como sucedeu na planta da Ría de Ferrol). Conseguen a autorización de construción a finais do 2002 e con data de comezo das obras a principios do ano 2004. As asociacións de veciños, culturais, partidos políticos, etc, recorren esta autorización. As autoridades provinciais súmanse á oposición á planta de GNL en agosto de 2004. As primeiras denuncias envíanse a Europa en xaneiro do 2005 e en febreiro do mesmo ano ao goberno central.

Enel Trade, vendo o curso dos acontecementos, cede por fin a British Gas (BG) o seu 50% o 17 de xaneiro do ano 2005 (cando comezan as queixas en Europa). Coméntase no sector que British Gas creu que sen Enel Trade a construción da planta aceleraríase.

Un ano despois recoñécese que a autorización da planta violou leis italianas así como directivas europeas, en concreto : A Directiva 97/11/EC sobre Avaliación de Impacto Ambiental (Non se realizou) e a Directiva 96/82/EC - sobre Medidas de control dos riscos inherentes aos accidentes graves nos que interveñan sustancias perigosas, tamén coñecida como -Lei Seveso II- (Non se aplicou, en especial o artigo 12 e o 13 sobre "ordenación do territorio e consulta á poboación", ademais os pescadores da ría de Brindisi opuxéronse á vertedura da auga de mar impregnada con hipoclorito sódico. Nesta planta de gas natural de Brindisi vemos unha concordancia de ilegalidades con respecto á de Mugardos.

En paralelo leva unha investigación policial co resultado de arresto, baixo sospeita de SUBORNO, das seguintes persoas relacionadas co proxecto:
  • Presidente de Bristish Gas de Italia, Franco Fazio

  • Dous directivos anteriores de BG, Fabio Fontana e Yvonne Barton

  • O anterior alcalde de Brindisi, Giovanni Antonini

  • Luca Scagliarini un home de negocios de Brindisi
Hai outras 27 persoas baixo sospeita e en proceso de investigación. Ademais precíntase a planta por orde xudicial.

Hai uns tres meses, o Ministro de Medio de Italia informa da súa solicitude de cancelación da autorización desta planta ao Ministro de Desenvolvemento Económico e convoca unha reunión sobre este asunto co ministro anterior, co alcalde actual de Brindisi e autoridades da rexión de Puglia.

En novembro pasado Tony Blair queixouse a Romano Prodi de que os traballos da planta se "demoraran innecesariamente". Prodi comentoulle o da oposición á planta e que non podía soslaiar ás autoridades locais e provinciais, e menos á xustiza. [Os opositores xa coñecían o interese de Tony Blair por esta regasificadora, pois son moi comentadas as súas conversacións con Silvio Berlusconi. De feito as asociacións opositoras á planta enviáronlle unha carta a Blair suxeríndolle que a colocaseno Támesis a lado de Westminster ou o London Bridge e recórdalle que Brindisi non é Súan, India ou Exipto).

Ademais a planta de gas natural licuado da Ría de Ferrol ten un grave inconveniente para poder partir o gasero en caso de emerxencia. Non se entende como o Ministro de Fomento Sr. Alvarez Cascos emite unha orde ministerial o 10 de maio de 2001, argumentando a ocupación urxente de terreos para comezar as obras do porto exterior de Ferrol porque "A CANLE DE ENTRADA NA RIA É PERIGOSA" e logo tres anos máis tarde INFORMAN FAVORABLEMENTE sobre a entrada e saída de buques gaseros polo mesmo canle.

Non se entende como o presidente da Autoridade Portuaria de Ferrol informa no ano 2001 da obrigatoriedade da norma UNE NE 1532 sobre saída á mar de buques gaseros en caso de emerxencia, para a aprobación previa e con todo no ano 2004 o novo presidente da mesma Autoridade Portuaria de Ferrol Sr. Angel do Real Gamundi, coñecido por ser o capitán marítimo da Coruña cando o Prestige, NON INCLÚE esta norma de NE 1532 , de obrigado cumprimento, entre outras 20 condicións que impón, para INFORMAR FAVORABLEMENTE no momento de aprobación para a construción da planta.

Recordamos aos lectores, fiscais, xornalistas e avogados das asociacións de veciños que os incumprimentos que, de momento, vanse a suceder na planta de Mugardos se chegase a emitirse o Acta de funcionamento da mesma son os seguintes:

  • Zona de exclusión térmica ao redor da planta. Imposible de cumprir, segundo norma UNE NE 1473 , NFPA 59 A e Decreto 2414/ 1961. (RAMINP).

  • Imposibilidade de cumprir coa norma UNE NE 1532, sobre saída do gasero á mar en caso de urxencia e co dimensionamiento da canle de acceso á ría de Ferrol segundo as recomendacións do boletín nº 14 da SIGTTO (Sociedade internacional de armadores de buques gaseros e operadores de terminais de GNL).

  • R.D. 9 / 2.000 (Directiva 97/11/EC) sobre Avaliación de Impacto Ambiental. Non se realizou.

  • R.D.1254 / 1999 (Directiva 96/82/EC ? Lei Seveso II?). Non se seguiu en canto á ?política de asignación do chan?. Os veciños non foron consultados.

Onte 6 de outubro e segundo a axencia Reuters, o goberno italiano derroga o decreto de aprobación da planta de gas. Triunfou alí a legalidade, o rigor político e os dereitos dos cidadáns. Aquí en Galicia, ...

Máis información:

http://www.agitproponline.com/
http://en.wikipedia.org/wiki/BG_Group
http://business.guardian.co.uk/
http://www.brindisitg24.it/
http://www.planetark.com/
http://investing.reuters.co.uk/
_________